Xena Serentia

3. Sławni Twórcy Zaklęć

Twórców zaklęć zaczynamy liczyć od umownego roku 1250 p.n.e. kiedy to powstaje \'Wielka Księga Zaklęć\' i zostają one spisywane.

Fungus
Mędrzec Fungus pochodzący z południa Grecji jest pierwszą osobą, która została opisana w "Wielkiej Księdze Zaklęć". Był to człowiek ciągle zabiegany i mający problemy z dopasowaniem jednego z tysiąca kluczy (które zawsze przy sobie nosił) do odpowiedniego zamka w drzwiach. Pewnego dnia zdenerwował się nie na żarty i postanowił ułatwić sobie choć trochę swe skomplikowane życie. Mianowicie zaczarował wszystkie swoje klucze tak, aby same otwierały mu drzwi. Jednak pomysł ten okazał się równie powolny jak wtedy, gdy sam dopasowywał klucze. Po pewnym czasie nie potrafiły one odnaleźć własnego zamka! Teraz Fungus miał już naprawdę dość. Wycelował swoją różdżkę w zamek jednych z drzwi i krzyknął "Otwórz się!". Z różdżki posypały się iskry, a zamek przekręcił się, otwierając mędrcowi uparte drzwi. Tym sposobem wynalazł bardzo przydatne zaklęcie, które jako pierwsze zostało spisane w "Wielkiej Księdze Zaklęć". W roku 896 p.n.e. zostało ono poddane ewolucji językowej i przyjęło nazwę stosowaną po dziś dzień- ALOHOMORA. Fungus zafascynowany swym odkryciem wynalazł drugie zaklęcie- tym razem zamykające drzwi. Niestety nie wiemy jak nazywało się ono w tamtych czasach. Przypuszczenia kierowane są w stronę "Zamknij" ale nie jest to do końca pewne. Wiadomo natomiast, że zostało ono poddane "ewolucji językowej" w tym samym roku co czar ALOHOMORA i od tego czasu zaklęcie to nazywa się COLLOPORTUS. Było to pierwsze spisane przeciw zaklęcie.

Zachariasz Stone
Pan Zachariasz Stone został wynalazcą bardzo sławnego zaklęcia, o którym będziecie się jeszcze uczyć. Otóż został on zaatakowany przez demona. W chwili, kiedy ów potwór chciał go zabić, pan Stone myślał o tym, co poczną jego dzieci i, że podobnie jak żony, nigdy ich już nie ujrzy. Właśnie wtedy z końca jego różdżki wydobyło się bardzo jasne, oślepiające światło i demon został przegoniony. Na początku zaklęcie to nazwano zaklęciem Obrońcy, ale w ciągu kilkudziesięciu lat nadano mu nazwę - EXPECTO PATRONUM, czyli zaklęcie Patronusa. Pan Zachariasz doczekał się prestiżowej nagrody i sławy. Zaklęcie Patronusa było pierwszym potężnym zaklęciem obronnym.

Adam Sikorski
Pan Adam Sikorski pochodzący z Krakowa został twórcą i wynalazcą zaklęcia tajemnicy. Jak do tego doszło? Otóż pewnego razu zupełnie niechcący rzucił je na swojego przyjaciela, któremu powierzył sekret. Sikorski był zachwycony swym nowym odkryciem, ale jego przyjaciel- nie do końca. Pan Adam musiał tułać się po wielu ministerstwach i magicznych urzędach zanim udowodnił, że wynalezione przez niego zaklęcie nikomu nie szkodzi, a wręcz przeciwnie- pomaga. Wtedy właśnie przeszło ono przez wiele poprawek "ewolucji językowej" przyjmując nazwę FIDELIUS.

Magnus Scooth
Pan Magnus Scooth był największym kryminalistą w świecie czarodziei i twórcą czaru Cruciatusa i klątwy Cruciatusa.. Otóż uwielbiał on znęcać się nad ludźmi zadając im cierpienie i udoskonalać swoje wymyślne czary. Jednak został złapany i oddany Dementorom, którzy złożyli na nim śmiertelny pocałunek. Przed śmiercią zdołał jednak rzucić klątwę Cruciatusa na osobę, która go złapała (obecnie pokolenie tej rodziny już wygasło). Zarówno klątwa jak i czar Cruciatusa zostały wpisane do listy zaklęć niewybaczalnych.

1. Kilka niezbędnych zaklęć i przeciwzaklęć.

Wiele brzmiących z łacińska formuł uczonych w Hogwarcie powoduje to, co oznacza. Petrificus tatalus sprowadza na ofiarę "totalną petryfikację", czyli skamienienie (od greckiego petras, "kamień"), a riddikulus od łacińskiegoridere, które oznacza "śmiać się", sprawia, że przerażający dotychczas bogin staje się, no cóż, właśnie śmieszny. Magiczne słowa jednak nie muszą niczego znaczyć. Średniowieczna księga zaklęć mówi na przykład, że pozbawiona sensu formuła saritap pernisax attarim otwiera wszystkie zamki, anaim peranties rasanastas prowadzi do ukrytego skarbu, a agidem margidem sturgidem leczy ból zęba, jeśli wypowie się ją siedmiokrotnie we wtorek albo czwartek. Skąd wzięły się te słowa i dlaczego przypisuje im się czarodziejską moc, trudno powiedzieć. Niektóre z pewnością wymyślili magowie, aby zaimponować swym klientom, inne natomiast zdają się pochodzić od imion bogów i innych nadprzyrodzonych istot sprzed tysięcy lat, których brzmienie z biegiem czasu zostało poprzekręcane, a znaczenie niepoprawnie przetłumaczone, aż w końcu stały się nierozpoznawalne. Wszakże nawet słowa bez jakiegokolwiek znaczenia miały posiadać potężną moc i urzeczywistniać zamiary magów. Wiara, że słowa są narzędziem sprawczym, jest prawdopodobnie tak stara jak sam język, a jeden z najstarszych przesądów mówi, że wypowiedzieć coś, znaczy to uczynić.

PROTEGO (przykryć, ochronić, zasłonić)
Bardzo przydatne zaklęcie podczas pojedynków magicznych, które powoduje, że z końca różdżki wylatują niebieskie promyczki tworząc po chwili tarczę odbijającą zaklęcia. Oczywiście moc tarczy zależy tu tylko i wyłącznie od doświadczenia czarodzieja, dlatego nie można podbić efektu tego zaklęcia. Trzeba wiedzieć, że nie obroni nas ono przed zaklęciami niewybaczalnymi! Tworzy jednak bardzo dobrą zaporę przed istotami eterycznymi. Zaklęcie rzucamy wykonując dźgnięcie w kierunku czaru przeciwnika, ale musi to być bardzo sprecyzowane, gdyż różdżka musi dotknąć zaklęcie nieprzyjaciela.

Zaklęcie tarczy (bo tak nazywało się ono przed \'ewolucją językową\') zostało wynalezione dość późno, gdyż dopiero w roku 103 n.e. kiedy to podczas pojedynku czarodziei mag Antonius przez przypadek wykonał dziwny ruch dotykając końcem różdżki czar przeciwnika. Kolejne badania nad czarem udowodniły, że moc \'tarczy\' jest ściśle powiązana z mocą czarodzieja. W roku 105 n.e. zaklęcie zostało poddane \'ewolucji językowej\' przyjmując nazwę PROTEGO.


WINGARDIUM LEVIOSA (Levis - lekki)
Rzadko stosowane zaklęcie z racji, że lepszym od niego jest zaklęcie Locomotor. Przedmiot, na który rzucamy zaklęcie podświetla się leciutkim światłem i po chwili możemy nim sterować za pomocą różdżki. Nie można podbić tego zaklęcia, gdyż wymaga ono tylko skupienia. Różdżkę należy smagnąć i poderwać, a następnie wskazujemy na obiekt wypowiadając zaklęcie. Należy zwrócić szczególną uwagę na wymowę. Wing-gar-dium Levi-o-sa. "Gar" musi być melodyjne i długie.

Zaklęcie swobodnego lotu (bo tak nazywało się ono przed "ewolucją językową") zostało wynalezione przez Eorla Slega w roku 546 n.e. kiedy to pan Sleg prowadził próby nad przemieszczaniem przedmiotów. W tym samym roku poddane zostało ono "ewolucji językowej" przyjmując nazwę Wingardium Leviosa. Z zaklęciem tym wiążę się też historia czarodzieja Baruffio, który źle wypowiedział spółgłoskę i znalazł się na podłodze przygnieciony bawołem.


FINITE INCANTANTEM (Finis - koniec, cantamen - zaklęcie )
Ważne zaklęcie w życiu każdego czarodzieja, które powoduje, iż fioletowy dymek wylatuje z końca różdżki i cofa działanie ostatniego czaru. Jest ono najczęściej stosowane przez Ministerstwo Magii w wypadkach użycia czarów w świecie mugoli. Aby rzucić zaklęcie należy poprowadzić różdżkę ku górze, a następnie wykonać okrąg i ruch, który przypomina strzepywanie, jak gdyby coś siedziało na końcu różdżki. Słowa są proste i należy tylko lekko przeciągnąć \'In\' w słowie \'Incantantem\'.

Zaklęcie wycofania (bo tak nazywało się ono przed \'ewolucją językową\') zostało wynalezione przez panią Fidelie Watson w roku 346 n.e. Pani Fidelia wraz ze swoim przyjacielem Marcusem Rupertem prowadzili badania mające na celu cofanie poprzednio rzuconego zaklęcia. Oboje otrzymali prestiżową nagrodę "Złotego Wynalazcy". W roku 347 n.e. czar został poddany "ewolucji językowej" przyjmując nazwę Finite Incantantem.


IMMOBILUS (Immobilis - niewzruszony, nieruchomy)
Zaklęcie stosowane najczęściej do usuwania nieprzyjemnych stworzeń ot na przykład Chochlików lub Gnomów. Na końcu różdżki zapala się chwilowo leciutkie niebieskie światło i wskazane stworzenie/nia zatrzymują się w miejscu. Wykonujemy dwa obroty różdżką i dźgnięcie, aby rzucić czar. Zwracamy uwagę na podwójne \'m\', które mocno przeciągamy i akcentujemy, następnie przeciągamy lekko \'s\'.

Zaklęcie spowolnienia (bo tak nazywało się ono przed \'ewolucją językową\') zostało wynalezione przez panią Annę Wieluńską w roku 640 n.e. Pani Anna niechcący spowolniła Gnoma, który nie dał się jej złapać. W tym samym roku czar został poddany \'ewolucji językowej\' przyjmując nazwę IMMOBILUS.

APARECJUM (Apero - ukazać)
Przeciwzaklęcie zaklęcia Disillusion, które powoduje wykrycie niewidzialnego atramentu, osoby lub rzeczy podświetlając je czerwonym światłem. Wystarczy wskazać w miejsce, gdzie spodziewamy się odsłonić coś niewidzialnego. Przeciągamy lekko literkę \'c\' oraz \'u\' naciskają przy okazji na \'cjum\'.

Przeciwzaklęcie odsłonięcia (bo tak nazywało się ono przed \'ewolucją językową\') zostało po raz pierwszy użyte przez pana Freda Gola ( w roku 1453 n.e.), który pracując w Ministerstwie Magii ścigał złodzieja, znikającego w bardzo dziwny sposób z miejsca zbrodni. Okazało się, że rzucał na siebie czar rozpłynięcia (toteż stał się jego twórcą). W tym samym roku przeciwzaklęcie odsłonięcia (oraz zaklęcie rozpłynięcia) zostało poddane \'ewolucji językowej\' i przyjęło nazwę Aperacjum.


QUIETUS (spokojnie)
Przeciwzaklęcie zaklęcia Sonorus, które powoduje wyciszenie głosu lekkim błyśnięciem różdżki. Wystaczy wskazać na gardło osoby, lub zwierzęcia. Słowo jest dość trudne, ale wystarczy powoli i spokojnie wypowiedzieć dobrze \'Quie\' - \'Kłaje\' i przeciągnąć lekko literkę \'s\'.

Przeciwzaklęcie uciszenia (bo tak nazywało się ono przed \'ewolucją językową\') zostało użyte już wieki temu, kiedy to powstały pierwsze teatry czarodziejskie i aby widownia lepiej słyszała aktora rzucano na niego zaklęcie podgłaśniania (Sonorus), zaś po spektaklu rzucano przeciwzaklęcie. W roku 896 p.n.e. przeciwzaklęcie zostało poddane \'ewolucji językowej\' i przyjęło nazwę Quietus.


CHOREA DEMOROR (koniec tańców)
Przeciwzaklęcie zaklęcia Tarantallegra, które powoduje zatrzymanie się osoby tańczącej. Wystaczy wskazać na nogi zaczarowanej osoby, aby zielona nić oplotła je i uspokoiła. Słowo jest banalnie proste wystaczy tylko nacisnąć przy wypowiadaniu \'Demoror\'.

Przeciwzaklęcie uspokojenia (bo tak nazywało się ono przed \'ewolucją językową\') zostało użyte po raz pierwszy na pewnym tancerzu (w roku 345 n.e.), który niechcący rzucił na siebie Tarantallegre i musiał czekać ponad trzy miesiące zanim rzucono na niego przeciwzaklęcie. W roku 346 n.e. przeciwzaklęcie to zostało poddane \'ewolucji językowej\' i przyjęło nazwę CHOREA DEMOROR.

2. Zaklęcia Pradawne

MORTADDIN - Bardzo potężne zaklęcie uśmiercające. Prawie nigdy nie udaje się go odbić, ma taka moc że mogło by zabić 300 smoków za jednym razem

MYTHAL - Potężne zaklęcie obronne. Tylko to zaklęcie może odbić klątwę "MORTADDIN", ale rzadko się to udaje. Takimi czarami najczęściej chroniło się szkoły magii albo jak byli jacyś magicy zajmujący się czarna magia to używali tego czaru do osłaniania domów.

BLOODBLONS - Potężne zaklęcie obronne. Takiego zaklęcia użyła Lili Potter, aby ochronić swego syna przed Voldemortem (nie wiem czy takiego bo nie było nazwy ale także chodziło o więzy krwi) Zazwyczaj, gdy potężny czarodziej chce chronić swoje dzieci i swoja rodzinę przed Voldemortem używa właśnie tego zaklęcia.

NIGTYCRYT - Zaklęcie podobne do dzisiejszego accio tylko teleportowało dana rzecz nawet z drugiego końca świata. A zaleta jeszcze jedna było to że nie miało znaczenia jakiej wielkości jest dany przedmiot (np. można było teleportować cały dom, może nawet Hogwart, ale bez przesady).

ZEIUTMY - Klątwa diabelstwa. Gdy ktoś będzie nosił ta klątwę będzie diabelstwem (półczłowiekiem i pół przeklętym). Tego czaru nikt od dawna nie używał oprócz czarnoksiężników, ponieważ nikt na to nie zasługuje. Klątwa ta nie mija nawet po 1000 lat, czyli przenosi się na kolejne pokolenia.


Zaklęcia Mistrzów - zaklęcia używane przez starozytnych magów, a także mało używane i znane przez dzisiejszych czarodzieji. Zaklęcia te mają potężna moc i tym samym jej wymagają. Ta dziedzina zaklęć (jak wskazuje nazwa) używana była przez najlepszych i najpotężniejszych czarodzieii i magów żywiolów.(Przeważnie Ognia i Ziemi)