Xena Serentia

Zaklęcia niewybaczalne - rzucenie któregokolwiek z nich na inną osobę jest karane dożywociem w Azkabanie.

Imperius - Daje rzucającemu zaklęcie totalną kontrolę nad ofiarą. Jest bardzo skuteczne, gdyż ofiara robi, co chce rzucający zaklęcie. Można mu się przeciwstawić jedynie siłą woli.
Cruciatus - Powoduje niewyobrażalny ból.
Avada Kedavra - zaklęcie uśmiercające. Nie ma przeciwzaklęcia.

Zaklecia pradawne, nie są już używane w dzisiejszych czasach, były bardzo popularne 2000 lat temu. Wiele wiedźm uważa, iż do tych zaklęć jest potrzebna wielka magia i wspaniała różdżka. Magowie sprzeczają się z tezą, iż zaklęcia przy długim nieużytku straciły swą moc, jest wiele źrodeł, które wskazują, że czary takie jak Mortaddin czy Zeiutmy nadal trwają.

MORTADDIN - Bardzo potężne zaklęcie uśmiercające. Prawie nigdy nie udaje się go odbić, ma taka moc że mogło by zabić 300 smoków za jednym razem. Jest o wiele mocniejsze niz Avada Kedavra.

MYTHAL - Potężne zaklęcie obronne. Tylko to zaklęcie może odbić klątwę "MORTADDIN", ale rzadko się to udaje. Takimi czarami najczęściej chroniło się szkoły magii, uzywali jej tez magicy zajmujący się czarna magia, używali tego czaru do osłaniania domów.

BLOODBLONS - Potężne zaklęcie obronne. Takiego zaklęcia użyła matka Pottera, aby ochronić swego syna przed Voldemortem (nie wiadomo czy napewno takiego, bo nie było nazwy ale także chodziło o więzy krwi) Zazwyczaj, gdy potężny czarodziej chce chronić swoje dzieci i swoja rodzinę używa właśnie tego zaklęcia.

NIGTYCRYT - Zaklęcie podobne do dzisiejszego Accio tylko teleportowało dana rzecz nawet z drugiego końca świata. A zaleta jeszcze jedna było to że nie miało znaczenia jakiej wielkości jest dany przedmiot (np. można było teleportować cały dom, może nawet Hogwart, ale bez przesady).

ZEIUTMY - Klątwa diabelstwa. Gdy ktoś będzie nosił ta klątwę będzie diabelstwem (półczłowiekiem i pół przeklętym). Tego czaru nikt od dawna nie używał oprócz czarnoksiężników, ponieważ nikt na to nie zasługuje. Klątwa ta nie mija nawet po 1000 lat, czyli przenosi się na kolejne pokolenia.

Najprostsze zaklęcia czarnej magii polegają na znikaniu (stawaniu się niewidzialnym) oraz pętaniu liną (poprzez zaklęcie!!).

"effugere" - ZAKLĘCIE ZNIKNIĘCIA. Delikatnie zataczając kółka różdżką wypowiadamy zaklęcie.
"retinaculum" - ZAKĘCIE LINY. By spętać liną daną osobe wskazyjemy na nią różdżką i wypowiadamy zaklęcie z akcentem na "..lum".

Zaklęcia proste nie są zakazane, jednak uczniowie mogą stosować je tylko pod opieka nauczyciela. Ostatni przypadek pomylenia zaklęc zanotowano w szkole DrumDrux 23 lata temu. Uczennica Anna Slux przyprawiła sobie przez pomyłkę dodatkowe kończyny.

"paralisys"
Zaklęcie paraliżu.
Nietrwałe działa 3 godziny. Istnieje przeciwzaklęcie.
Wynalazca: Irryga DelaTone(Francja XIVw).

"plectere crus"
Zaklęcie "poplątanych nóg". Ofiara może sama się wyswobodzić.
Wynalazca: Irryga DelaTone(Francja XIVw).

"none manus"
Brak rąk - ręce odrastają po 5 dniach.
Wynalazca: Sinistra Blucks(Anglia XIVw).

"serpens draco"
Wyczarowanie węża.
Wynalazca: Tigy Time.

Zaklęcia zakazane

Dysponea cruor - zaklęcie powoduje uduszenie się krwią przez ofiarę od X w. zakazaneprzez Trybunał Sardycyjski w Kent. Ci którzy złamali prawo i użylizaklęcia byli również nim traktowani przez rodzinę ofiary. Teraz osobaktóra użyła tego zaklęcia jest zamykana w Azkabanie z wyrokiemspędzenia tam 200 lat.

Vivus corpus mortuum - ożywianie trupów. Nielegalne od XIVw. Do tego czasu praktykowane dosyć często do wskrzeszania rodziny. Zaklęcie nieodwracalne - niemożna ponownie uśmiercić wskrzeszonego. Karą za używanie tego zaklęciajest 150 lat więzienia w Azkabanie.
Non libera suscepta - ubezwłasnowolnienie. Wykorzystywane w celu wymuszenia na kimś własnej woli, karane od XIXw dożywotnim więzieniem w Azkabanie.
Morsmordre - wywołuje znak ciemności - Mroczny Znak (znak mordu).

Czym różni się klątwa od zaklęcia?
Klątwa jest rzucona przez jedna osobę i tylko przez nie może być zdjęta. Nie ma na nią żadnych przeciwzaklęć i w razie nie ściągnięcia klątwy kończy się ona wraz ze śmiercią osoby, która przeklęła. Klątwa zawsze ma jedna formułę, lecz inne końcówki.

Rodzaje klątw.- Rodzinna - rzucana na całą rodzinę i prześladująca każdego o nazwisku rodziny przeklętej;
- Osobista - rzucona tylko na jedna osobę;
- Narodowa - przeklęty zostaje cały naród;
- Stanowa - przeklinany jest dany stan społeczny;
- Własna - rzucana na samego siebie w celu ukarania się;
- klątwa jako kara - za przewinienia rzucana przez ministra magii na tego, kto przekroczył prawo.

Obrona przed klątwami.
MYTHAL - Potężne zaklęcie obronne. Tylko to zaklęcie może odbić klątwę.

Przyczyny i początki działania klątw.
Przyczyną klątwy mogą być objawy takie jak przy opętaniu, czy nawiedzeniu przez byty astralne :
- nadpobudliwość nerwowa,
- dążenie do samookaleczeń i robienie krzywdy innym,
- choroby przewlekłe, zwłaszcza na tle nerwowym,
- niepowodzenie życiowe,
- dręczenie przez innych
- nieporozumienia partnerskie,
- uzależnienie od innych,
- brak własnej woli i woli życia,
- koszmary w czasie snu, bezsenność, lęki,
- klaustrofobia,
- uczucie, jakby cały świat się zwalił nam na głowę,
- samotność.

Początek klątwy możemy zauważyć, gdy wszyscy bez żadnego powodu odwracają się od nas. Tracimy najbliższe nam osoby, lub cierpimy naskutek ich nieuleczalnych chorób. Przykładów można podawać mnóstwo, chociaż nie zawsze musi to być klątwa czy urok. Może to być zwykłe opętanie przez byty astralne. Boimy się lub wstydzimy się zwrócić do kogoś, kto nam pomoże. A życie jest krótkie, więc czy warto cierpieć, zadawać sobie ból i przy tym innym? Czasami niewinna rozmowa z osobą, która zrozumie i będzie mogła wyjaśnić niektóre sprawy, może zmienić nasze życie. Czasami założenie tylko odpowiedniego amuletu może odwrócić zły los.

Jak uwolnić się od klątwy.
Zdejmowanie opętania z istoty ludzkiej, zwierząt, czy szlaku astralnego można wykonać bez wiedzy osoby opętanej. Wystarczy zlecenie osoby życzliwej. Można to uczynić ze zdjęcia lub planu mieszkania. Klątwy świadome można zatrzymać specjalnym rytuałem, który rozpuści kody wniej zawarte. Należy dotrzeć do tego, jak została zadana, czy była toklątwa czarnej magii, czarnej tantry, pentagramu, satanizmu czy teżhipnozy. Należy ustalić, jakie kody zostały użyte w danym rytuale i co zostało zasłonięte w danej osobie. Na wszystko jest rozwiązanie i uwolnienie jest możliwe, pod warunkiem, że osoba lub osoby objęte klątwą będą współpracować i poddadzą się specjalnemu rytuałowi oczyszczania. Nie można tego zrobić na odległość, gdyż osoba dotknięta klątwą powinna współpracować, być świadoma i z pokorą wejść w stan wybaczania.

Zdejmowanie uroków
Należy zacząć od tego, że aby zdjąć urok należy najpierw ustalić czy w ogóle taki urok został rzucony. Oczywiście może się to stać przypadkiem lub może to być działanie celowe ale zawsze od tego zaczynamy. Do sprawdzenia czy jesteś pod działaniem uroku nie jest Ci potrzebny nikt więcej poza Tobą. Jeśli już wiesz na pewno że coś w Twoim życiu nie jest w porządku i potrafisz rozpoznać że jest to urok pozostaje sprawa czy siłę tę należy zdjąć czy odczynić. Zdejmowanie uroków to całkowite oczyszczenie Twojego otoczenia z sił determinujących zdarzenia. Z chwilą zdjęcia uroku przestają działać jakiekolwiek siły. Zdejmowanie uroków odbywa się przez wykonanie pewnego rytualnego obrzędu, podczas którego następuje zdjęcie uroku ze wskazanej osoby i rozproszenie tej siły w przestrzeni kosmicznej. Odczynianie uroków to zmienianie ich sił. Coś w rodzaju zamiany biegunów. Ze złej na dobrą, lub odwrotnie. To swego rodzaju zamiana kierunku działania siły. Odczynianie nie likwiduje działającej siły ale korzystając z jej mocy zamienia jej kierunek. Bywa to korzystne w niektórych wypadkach, ponieważ istnieje możliwość spożytkowania działającej siły i skierowania jej w dobrym kierunku. Odczynianie uroków wykonuje się poprzez wypowiadania odpowiednich zaklęć. Zaklęcia mają stosowną formułę i są wypowiadane określona ilość razy. Wszystkie działania zmierzające do zdjęcia lub odczynienia uroku należy jednak rozpocząć od stwierdzenia jakiego rodzaju siła Ciebie dotyczy. Potem należy określić czy chcesz całkowitego zdjęcia czy odczynienia uroku.

Demonologia - (gr.daimon = demon + logos = słowo, nauka, wyjaśnienie) 1. Składowaczęść doktryny religijnej, podejmująca zagadnienia genezy demonów, ichcharakteru oraz istoty, także związane z nimi kwestie eschatologiczne.2. Dział etnografii i historii religii poświęcony badaniu wyobrażeń odemonach.

Samo hasło demonologia nie jest bardzo szeroko znane, ipojawia się w różnorakich źródłach równie często jako pojęcie strictenaukowe, jak i wręcz przeciwnie, jako "trudne" i ciekawe słowo będąceorężem małostkowych ludzi zabawiających się w okultyzm, ezoteryzm czynawet satanizm. I niestety poprzez działalność tego typu ludzi zwykłyKowalski na hasło "demonologia" najczęściej żegna się krzyżem i patrzyspode łba.

Tymczasem demonologia, jako system wierzeń w istotyfunkcjonujące w przestrzeni pomiędzy Bogiem, a człowiekiem (to chybanajszersza możliwa definicja demonologii) to bardzo stara idea, bardzowyraźnie się zarysowująca już w odległych kulturach Sumeru czy Asyrii.

W skład tak rozumianej demonologii wchodzi również, od czasówhebrajskich angelologia, jako sfera działalności "demonów pozytywnych".
Warto w tym miejscu dodać, że samo słowo demon nie musi, czy wręcznie powinno mieć negatywnego wydźwięku (biorąc pod uwagę źródłosłówgrecki, wręcz przeciwnie - daimonion to istota jak najbardziejpozytywna, rzymski geniusz), a nabrało go głównie przez długie wiekibezwzględnej dominacji w Europie chrześcijaństwa.

Nekromancja - (gr. nekromantía) to forma praktyk magicznych, w której czarujący - nekromanta - przyzywa duchy zmarłych w celu poznania przyszłości lubcelach własnych (np.usług). Słowo nekromancja pochodzi od greckiegonekrós - martwy. Jednakże, od średniowiecza zwyczajowo łączy się nekromancję z Magią Ziemi oraz przyzywaniem demonów (patrz wyżej:demonologia). Obrzędy nekromantyczne często nazywa się eksperymentami.

O początkach nekromancji wiemy niewiele. Jednak te księgi, postacie iwydarzenia, które są nam dziś znane, pozwalają zobaczyć niejedną oznakę wielkiego wpływu mrocznych magów na dzisiejszą postać Starego Świata. Szczególne piętno wycisnął na nim najsławniejszy spośród nich - Nagash.

Nauczony mrocznej magii (inaczej czarnej magii) w Arabii przez grupę ciemnych elfów, dwatysiące lat przed powstaniem Imperium, stał się jednym znajpotężniejszych ludzkich magów w całej historii Znanego Świata. Niemal cała znana dzisiaj ludziom magia nekromantyczna pochodzi właśnieod niego. Był również jednym z nielicznych, którzy odważyli się nawykorzystanie w magii siły czystego spaczenia.

Dzięki niemu wygnany ze swej ojczyzny Nagash stworzył armię ożywieńców, którzy wznieśli jego osławioną fortecę Nagashizzar nad brzegami Kwaśnego Morza. Po niezliczonych wojnach i zdradach nekromanta został w końcu pokonany, ale jego imię wciąż wymawiane jest z trwogą - przez tych,którzy jeszcze je pamiętają.

Właśnie Wielkiemu Nekromancieprzypisuje się dzisiaj często autorstwo Dziewięciu ksiąg Nagasha, najważniejszego źródła większości znanych dzisiaj nekromantycznych czarów. Innym niesławnym dziełem jest Liber Mortis Fredericka Van Hala (znanego szerzej jako Vanhal lub Vanhel) - nekromanty, który wyprawiłsię daleko na południe od Złych Ziem w poszukiwaniu jakichkolwiekśladów po Nagashu. Według słów Vanhala ostatnia wojna stoczona przezniego miała miejsce w Imperium i została zakończona wielką bitwą nadrzeką Reik, kiedy Nagash musiał uznać wyższość samego Sigmara.

Oficjalne źródła ani nie potwierdzają tej informacji, ani jej niezaprzeczają (wiadomo jedynie tyle, że taka bitwa się odbyła i że brał wniej udział jakiś nekromanta; jego imienia nie podano), wielu nekromantów natomiast ma pewność:
Nagash walczył z Młotodzierżcą i został przez niego pokonany, ale nie zniszczony; kiedyś powróci, aby zemścić się na swych wrogach i przemienić Imperium w nową Ziemię Umarłych. Czy mają rację? Nie wiadomo.

Nagash nie był jednakże jedynym wartym wspomnienia czarodziejem parającym się nekromancją. Dwa i pół tysiąca lat przed Sigmarem powstała Nehekhara, pierwsza ludzka cywilizacja. Jej władcy byli po śmierci mumifikowani i chowani w piramidach, tworzących wielkie cmentarze zwane nekropoliami. Do najpotężniejszych królów Nehekhary należeli Alcadizaar i Settra, zajadli wrogowie Nagasha.

Niektórzy władcy tego pustynnego królestwa prowadzili sekretne badania nad Eliksirem Życia na podstawietego, co pozostawił po sobie Wielki Nekromanta.... i stali się pierwszymi wampirami. W XII i XIII wieku Kalendarza Imperialnego krajowi Sigmara zagrozili inni słynni mroczni magowie: wspomniany już Vanhal i Dieter Helsnicht - mieszkaniec Middenheim wygnany z Miasta Białego Wilka za swe nekromanckie praktyki.

Wreszcie rozpoczęły się Wojny Hrabiów Wampirów - nieumarłych, którzy kilkukrotnie doprowadzili Imperium na skrajprzepaści. Vlad, Konrad i Manfred von Carsteinowie - to imiona, które wzbudzały największą grozę. Dzisiaj żaden z nich już nie żyje, a większość państw Starego Świata wydaje się oddalona od nękającego je przez wieki zagrożenia. Liczmistrz Heinrich Kemmler i pozostali współcześni nekromanci mogą jednak mieć inne zdanie na ten temat.

Nekromanci wykorzystują do swych celów ciemną energię magiczną - pierwotną, najbardziej niebezpieczną i zdecydowanie najpotężniejszą odmianę mocy wlewającej się do Starego Świata przez Północną Bramę Spaczenia.

Obcowanie z czystą siłą Chaosu powoli wyciskanieodwracalne piętno na ich ciałach, umysłach i duszach, aż w końcu stają się tylko cieniami ludzi, którymi niegdyś byli. Lecz w zamian za to uzyskują moce niedostępne zwykłym czarodziejom.

Mroczna magia pozwala bowiem swoim adeptom zmuszać dusze zmarłych do powrotu doświata materialnego, co jest niewyczerpanym źródłem wiedzy oraz śmiertelnie groźną bronią.

Czarnomagiczne eliksiry

Eliksir Męczeńskiej Śmierci

Składniki:
- 20 dek. Sproszkowanych skrzydełek nietoperza
- jeden ogon jaszczurki stepowej
- 4 nogi pajęcze
- wyciąg z soku mandagory
- szczypta sproszkowanej skórki ropuchy jadowitej
- paznokieć szczura
- zgniłe jajo smoka

Sposób przygotowania:
do kociołka wlać wyciąg z soku mandagory i doprowadzić do wrzenia, dosypać 20 dek. Sproszkowanych skrzydełek nietoperza i dodać 2 nogi pajęcze. Odstawić na 4 noce. Potem wymieszać i zagotować. Powoli, mieszając dodawać posiekany ogon jaszczurki stepowej, następnie wrzucić cały paznokieć szczura. Pozostawić do wystygnięcia następnie wrzucić zgniłe jajo smoka, szczypte sproszkowanej skórki ropuchy jadowitej i 2 nogi pajęcze.

Działanie: U osoby która spożyła eliksir po dziesięciu minutach występują drgawki. Przez następne 2 godziny drgawki stopniowo rosną. następnie występują mdłości i odpadają palce u nóg i rąk. następuje wykrwawienie ofiary która kona w straszliwych mękach.

Wywar Śmiertelnego Omdlenia

Składniki:
- 1 skurka boomslanga
- 46 dek. sposzkowanych skrzydeł nietoperza
- ślaz gumochłona
- szczypta suszonej ciemiernicy
- białko jaja druzgotka
- trzy łapki ważki verlokosowej

Sposób przygotowania:
wrzucić do nagrzanego kociołka ślaz gumochłona i wymieszać z nim szczypte szuszonej ciemiernicy. Wszystko podgrzać i mieszać przez 30 min. do srebronozielonego płynu dodać białko z jaja druzgotka. Zostawić na 2 godz. dodać 46 dek. sproszkowanych skrzydeł nietoperza i trzy łapki ważki verlokosowej. wszystko dobrze wymieszać i odstawić na 32 minuty.

Działanie: osobe która wypije dany wywar zacznie brać niezmierna gorączka i duszności. od 1 do 4 godzin duszności i gorączka będą wzrastały. w następnym etapie osoba będzie mdlała i cuciła się na przemian. Ostatnim etapem jest tworzenie się wielkiej wypukłości na jabłku adama która z chwilą wzrasta i pęka powodując natychmiastową śmierć.